Przez siemońską wieś – Siemonia

Tekst pieśni:

Przez siemońską wieś, wydeptana ścież,
wydeptała ją najmilsza, jak nosiła jeść.

Jak jeść nosiła, Boga prosiła,
ażebym już jak najprędzej Janku twoją była.

Pytałem się raz, komu serce dasz,
i ten wianek z drobnej mirty, co na głowie masz.

Nie dam nikomu, tobie najmilszy,
jak będziemy jutro ślub brać w kościele na mszy.

A jak ślub brali, Veni Creator grali,
a pan młody z panią młodą gorzko płakali.

A wy druhenki, weźcie chusteczki
i otrzyjcie pani młodej spłakane oczki.

My jej otarły, a ona płacze,
bo przez ciebie drogi Jasiu swój wianek tracę.

Nie tracisz sama, tracimy oba,
będziemy się dorabiali kawałka chleba.

Kawałka chleba, kawałka sera,
będziemy Boga prosili o pierwszego syna.

Pierwszego syna, drugą córeczkę,
będziemy ją piastowali jako laleczkę.